Η Αθήνα πρέπει να ρυμοτομηθεί από την αρχή

Η Αθήνα πρέπει να ρυμοτομηθεί από την αρχή

Η Αθήνα όπως και άλλες Ελληνικές πόλεις, αναπτύχθηκαν με πολύ γρήγορους ρυθμούς χωρίς προδιαγραφές, χωρίς να προβλέπεται ούτε η ασφάλεια των κατοίκων μήτε οι διάφορες ανθρώπινες ανάγκες τους.

Οπουδήποτε όμως στοιβάζεται πέραν του φυσιολογικού ορίου κόσμος και αντικείμενα, είτε αυτό είναι ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητο, είτε λεωφορείο, είτε πλοίο, είτε τρένο, είτε αεροπλάνο, είτε κέντρο διασκέδασης είτε σχολείο κ.τ.λ. είναι αδύνατο να τηρηθούν τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας.

Το 82% των ατυχημάτων γίνεται σε γειτονιές των πόλεων λόγω του υπερβολικού αριθμού τροχοφόρων και πεζών. Με το παραμικρό λάθος του οδηγού κάθε τροχοφόρου ή πεζού, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα εμπλοκής σε ατύχημα. Το 30% των νεκρών από τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα είναι πεζοί. Το δε 50% αυτών των πεζών είναι παιδιά και έφηβοι, σύμφωνα με στοιχεία της τροχαίας Αθηνών.

Ειδικά η Αθήνα είναι πια ακατάλληλη και υποβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.
Είναι ένας μεγάλος χώρος διασκέδασης χωρίς έξοδο κινδύνου.
Είναι ένα αεροπλάνο που ταξιδεύει με τριπλάσιο αριθμό επιβατών από ότι επιτρέπουν τα μέτρα ασφάλειας.

Δεν χωράμε. Έχουμε στοιβαχτεί. Κινδυνεύουμε.
Είναι αδύνατο να τηρηθούν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας σε περιπτώσεις θεομηνιών ή άλλων έκτακτων αναγκών. Σε μία σεισμογενή χώρα όπως η Ελλάδα είναι επικίνδυνο να ζουν μέσα στην Αθήνα και τα προάστια τόσα εκατομμύρια άνθρωποι.

Τα νοσοκομεία αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες μας.

Είναι αδιανόητο να πεθαίνει κόσμος μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεί να φτάσει εγκαίρως το ασθενοφόρο λόγω κυκλοφοριακής συμφόρησης!!!

Είναι έγκλημα να μεγαλώνουν παιδιά σε κλουβιά χωρίς χώρο για παιχνίδι κάτω από συνθήκες αρρωστημένες που μόνο ψυχολογικά προβλήματα μπορούν να τους δημιουργήσουν.

Είναι ψυχοφθόρο να στοιβάζεσαι όρθιος στα διπλά λεωφορεία, να μην μπορείς να περπατήσεις σε πεζοδρόμιο, το οποίο έχει καταντήσει είδος πολυτελείας διακοσμημένο με νεραντζιές, να γυρίζεις στο σπίτι σου και να περιφέρεσαι για ώρες μέχρι να βρεις χώρο για στάθμευση.

Είναι αφύσικο να αναπνέουμε περισσότερο καυσαέριο απ’ ότι οξυγόνο.

Το καλοκαίρι εκτός από το πρόβλημα υπερθέρμανσης που δημιουργείται λόγω τσιμέντου, ζούμε κυριολεκτικά σε θάλαμο αερίων.

Η ΔΕΗ αδυνατεί πια να αντεπεξέλθει με τις ανάγκες μας.

Δεν αντέχουν οι αποχετεύσεις σε περίπτωση έντονης βροχής.

Δεν μας αρκεί το νερό στις περιόδους λειψυδρίας.

Δεν μπορούν πια ούτε οι χωματερές να απορροφήσουν τα σκουπίδια μας με τις ανάλογες επιπτώσεις στην υγεία μας.

Η αποκέντρωση της Αθήνας και των πυκνοκατοικημένων προαστίων, καθώς και το κυκλοφοριακό πρόβλημα, δεν λύνονται ούτε με την μεταφορά διαφόρων δημόσιων οργανισμών λίγο πιο έξω από το κέντρο, ούτε με λεωφορειολωρίδες και με σακάτεμα δρόμων και πλατειών για δημιουργία νέων γραμμών του τραμ, ούτε με είσπραξη διοδίων, όταν η ρυμοτομία της πόλης και των προαστίων παραμένει η ίδια. Σε λίγα χρόνια θα κατοικηθεί όλη η Αττική και η πνιγμένη στον πληθυσμό καυσαέριο και κίνηση Αθήνα θα παραμείνει ακριβώς η ίδια. Διότι εδώ δυστυχώς ισχύει ο νόμος των «συγκοινωνούντων δοχείων». Οι σημερινοί κάτοικοι των Αθηνών και προαστίων, ανερχόμενοι οικονομικώς, εγκαταλείπουν τις σημερινές συνοικίες και βγαίνουν προς άλλες περιοχές της Αττικής πουλώντας τα διαμερίσματά τους στις οικονομικά χαμηλότερες ομάδες πληθυσμού. Αυτές με τη σειρά τους θα πουλήσουν σε μερικά χρόνια κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα δικά τους διαμερίσματα σε πάλι οικονομικά χαμηλότερες τάξεις. Το αποτέλεσμα, οι σημερινές συνοικίες οι οποίες ως γνωστό έχουν παλιά μικρά διαμερίσματα, ημιυπόγεια , υπόγεια κ.τ.λ. θα καταληφθούν σε μερικά χρόνια παντελώς από ομάδες αλλοδαπών μεταναστών. Και όποιος ισχυριστεί ότι δεν είναι ρατσιστής και δεν τον ενοχλεί το γεγονός ότι δεν θα βλέπει πια Έλληνες στα παλιά προάστια των Αθηνών, ούτε κι αν καταντήσουν άνδρα παρανομίας, ψεύδεται. Ήδη στις παλιές συνοικίες της Αθήνας άρχισε να φουντώνει το έγκλημα σε διάφορες μορφές.

Η λύση είναι η απαγόρευση της περαιτέρω οικοδόμησης και ανοικοδόμησης σε πολλές περιοχές και η απαλλοτρίωση. Πρέπει τόσο η Αθήνα και τα προάστια όσο και άλλες πυκνοκατοικημένες πόλεις της Ελλάδας, να ρυμοτομηθούν από την αρχή. Δεν γίνεται πια να δίνονται άδειες οικοδομής για να εξυπηρετούνται διάφορα συμφέροντα των Δήμων.

Θ’ άπρεπε να γίνουν σχέδια, ούτως ώστε με τα χρόνια να γίνουν πόλεις ανθρώπινες, με πεζοδρόμια κ.τ.λ. Δεν επιτρέπεται εκεί που κατεδαφίζεται μία πολυκατοικία που κατά λάθος χτίστηκε σε πολύ ακατάλληλη και επικίνδυνη θέση, να δίνεται άδεια για να ξαναχτιστεί από την αρχή. Η κυβέρνηση θα ‘πρεπε να υιοθετήσει μία μακροχρόνια πολιτική σύμφωνα με την οποία να δεσμεύονται οι παλιές ακατάλληλες πολυκατοικίες και τα λιγοστά παλιά σπιτάκια , τα οποία να απαλλοτριώνει σιγά-σιγά. Το μέτρο αυτό επιβάλλεται. Προϋποθέτει μεγάλη δαπάνη; Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος των νεκρών, τραυματιών και υλικών ζημιών των τροχαίων ατυχημάτων στην Ελλάδα πλησιάζει τα 3 δις € ετησίως. Οι κυβερνώντες ας αστυνομεύσουν σωστά αυτή τη χώρα και όχι να περιοριστούν μόνο στην αύξηση των προστίμων στα χαρτιά, ας πατάξουν αυτή την κατάρα που λέγεται τροχαίο ατύχημα, για να μπορέσουν να την καλύψουν. Οι Έλληνες πρέπει να προσαρμοστούν με την ιδέα αυτής της πολιτικής όπως ακριβώς προσαρμόστηκαν με την έννοια του διατηρητέου και της δεσμεύσεως των οικοπέδων λόγω αρχαιολογικών ευρημάτων. Όλα τα υπόλοιπα μέτρα είναι προσωρινά, δίνουν παράταση στο πρόβλημα για ελάχιστο χρονικό διάστημα και δημιουργούν άλλα σοβαρότερα προβλήματα..

Ζωγράφου
Ιούλιος 2007

Χαραλαμπίδου Χρυστάλλα

Συνείδηση Οδικής Ασφάλειας

Συνείδηση οδικής ασφάλειας

Η έξαρση επιβολής προστίμων με την εφαρμογή της ισχύος του νέου Κ.Ο.Κ. δεν πείθει. Σε λίγο καιρό η κατάσταση θα είναι ακριβώς η ίδια, διότι το πρόβλημα δεν εστιάζεται μόνο στην αύξηση των προστίμων αλλά κυρίως στην συνεχή αστυνόμευση και στη συνείδηση ασφάλειας που διακατέχει κυβερνώντες και κυβερνώμενους αυτού του τόπου.

Είναι δε άξιον απορίας για το που αποσκοπεί τελικά ο νέος Κ.Ο.Κ. Στην συμμόρφωση των πολιτών ή των τροχονόμων; Πως εξηγείται το γεγονός ότι στο διάστημα μόνο 9 ημερών από την εφαρμογή του νέου Κ.Ο.Κ. τα ελεγχέντα άτομα για παράβαση μέθης είναι 49.732 ( αναλογικά 1.989.360 ετησίως ) ενώ για ολόκληρο το έτος 2006 ήταν μόνο 1.454.868;

Ποιος αλήθεια με τη σειρά του θα επιβάλει ποινές στο κράτος, το οποίο παρέχει στους πολίτες του δρόμους ακατάλληλους και γεμάτους παγίδες, αδιαφορώντας για την ασφάλεια τους;

Είναι εντελώς αναποτελεσματικό να εφαρμοστεί ο οποιοσδήποτε Κ.Ο.Κ. όταν οι δρόμοι στους οποίους γίνεται ανθρώπινη παράβαση έχουν ελλιπή και υποτυπώδη σήμανση και σηματοδότηση, σβησμένες διαγραμμίσεις, λακκούβες, χαλασμένα φανάρια διαφημιστικά αυτοκόλλητα μονίμως τοποθετημένα στις πινακίδες σήμανσης, μόνιμα ακλάδευτα δένδρα, τα οποία κρύβουν παντελώς τις πινακίδες σημάνσεως όσο και τη φωτεινή σηματοδότηση, δρόμοι χωρίς φωσφορούχα τόξα που να δείχνουν την πορεία του δρόμου, χωρίς οριογραμμή οδοστρώματος κυρίως σε ορεινές περιοχές, χωρίς πεζοδρόμια, και το κυριότερο χωρίς οργανωμένη και συνεχή αστυνόμευση και επιβολή της τάξεως.

Όταν στα ίδια σημεία όπου βλέπουμε καθημερινά νέα εικονοστάσια και νέα λουλούδια εις μνήμη νέων παιδιών, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αν δεν διορθωθεί το λάθος το οποίο προκάλεσε τα προηγούμενα «ατυχήματα» θα ακολουθήσει και επόμενο, τότε δεν μιλάμε πια για «ατύχημα» αλλά για «εκ προ μελέτης έγκλημα».

Όσο διερευνούμε αυτονόητα αίτια ατυχημάτων τα ξημερώματα, όσο συνεχίζουμε να νίπτουμε τας χείρας μας όταν νέα παιδιά συνεχίζουν να σκοτώνονται, να μένουν ανάπηρα ή φυτά σε νοσοκομεία, όσο ο Έλληνας οδηγός συνεχίζει να διατηρεί τον χαρακτήρα του εγωιστή, επικίνδυνου και επιθετικού περιφρονώντας τον κίνδυνο, όσο οι ίδιοι πιστεύουμε «ότι στην Ελλάδα ζούμε κι εδώ όλα απαγορεύονται κι όλα επιτρέπονται….» τα «ατυχήματα» όχι μόνο δεν θα μειώνονται αλλά μάλιστα και θα αυξάνονται λόγω της αύξησης των τροχοφόρων.

Μέγιστο εμπόδιο στην επίλυση του προβλήματος που λέγεται «τροχαίο ατύχημα» όπως συμβαίνει με όλα τα σοβαρά και άλυτα προβλήματα που μαστίζουν την Ελλάδα σήμερα, είναι η έλλειψη συντονισμού των διαφόρων υπουργείων και γενικά των εμπλεκόμενων φορέων.

Επιβάλλεται να δημιουργηθεί ένας νέος φορέας ο οποίος να αναλάβει τον ρόλο του συντονιστή, αρμόδιο για την εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας, στους δρόμους αλλά και σε όλους τους τομείς, ο οποίος μάλιστα να έχει και ελεγκτική αρμοδιότητα και την τελική ευθύνη.

Να δημιουργηθούν Σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ των οποίων το αντικείμενο να είναι η συντονισμένη μελέτη και ασφάλεια των πολιτών.

Πρώτα απ’ όλα όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε μόνοι μας μ’ αυτή τη μάστιγα που λέγεται τροχαίο ατύχημα. Μας λείπει τόσο συνείδηση οδικής ασφάλειας όσο και συνείδηση ασφάλειας γενικά. Σημαντικό βήμα είναι να πιστέψουν πρώτα οι κυβερνώντες ότι χρειαζόμαστε άμεσα και χωρίς χρονοτριβές βοήθεια, όπως ακριβώς ο άρρωστος όταν αποφασίζει να ζητήσει τη βοήθεια γιατρού.

Οι ονομαζόμενοι «αρμόδιοι» έχουν επανειλημμένα αποδείξει ότι δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις ή την κατάλληλη εμπειρία και εκπαίδευση για να εφαρμόσουν μία πολιτική πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων. Απέδειξαν ότι δεν γνωρίζουν όχι μόνο πώς να εντοπίσουν τα επικίνδυνα σημεία στους ελληνικούς δρόμους αλλά ούτε και πώς να χειριστούν σωστά την σήμανση και σηματοδότησή τους.

Επιβάλλεται να αφήσουμε κατά μέρος τους εγωισμούς, να διεξάγουμε όσο γρήγορα μπορούμε διαγωνισμούς και να αναθέσουμε σε εμπειρογνώμονες από χώρες του εξωτερικού, Σουηδούς Ολλανδούς ή Άγγλους π. χ. οι οποίοι έχουν τον λιγότερο αριθμό τροχαίων ατυχημάτων, τόσο την καταγραφή των επικίνδυνων σημείων, όσο και την σήμανση και σηματοδότηση των δρόμων μας.

Σε μία χώρα η οποία κατατάσσεται στις χειρότερες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο αφορά τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, είναι πολυτέλεια το χάσιμο χρόνου για πειραματισμούς με τις χρονοβόρες διαδικασίες του Δημόσιου Τομέα. Κάθε μέρα χρονοτριβής και γραφειοκρατίας στοιχίζει ότι πολυτιμότερο υπάρχει. Την ζωή και την σωματική ακεραιότητα ανθρώπων.

Στα μικρά παιδιά να διδάσκεται στο σχολείο κυκλοφοριακή αγωγή, στα μεγαλύτερα ασφαλής οδική συμπεριφορά από ειδικούς, αρμόδιους, εκπαιδευμένους και καταρτισμένους και όχι από αναρμόδιους υπαλλήλους που βαφτίστηκαν ειδικοί λόγω της μακράς παραμονής τους στο Δημόσιο.

Να επιβληθεί στα διάφορα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια η μετάδοση καθημερινών εκπομπών μέσω των οποίων να καλλιεργείται η συνείδηση οδικής και ασφάλειας γενικότερα. Οι εκπομπές να αναφέρονται, σε διάφορες περιπτώσεις τροχαίων, και άλλου είδους ατυχημάτων, που να μας υποδεικνύουν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να τα αποφύγουμε. Θα είναι δυσάρεστες εκπομπές; Είναι καλύτερα, από το να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε ειρηνικό κράτος, χωρίς θύματα και χωρίς ανάπηρους.

Να εφαρμοστεί αυστηρότατο σύστημα οδήγησης , να απαγορευτούν οι διαφημίσεις που προβάλλουν την ταχύτητα, να μειωθεί το όριο ταχύτητας μέσα στις πόλεις στις οποίες γίνεται το 82% των τροχαίων ατυχημάτων, να τοποθετηθούν σαμαράκια όχι μόνο στις γειτονιές αλλά ακόμα και μέσα στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και των προαστίων ακολουθώντας το σύστημα των Αυστραλών.

Οι υποτιμημένες αναγραφές μηνυμάτων στο οδόστρωμα κυρίως στις πυκνοκατοικημένες περιοχές θα μείωναν σε μεγάλο βαθμό τα ατυχήματα στις πυκνοκατοικημένες περιοχές. π.χ. σε κάθε διασταύρωση όπου πρέπει να υπάρχει η πινακίδα του STOP ή φανάρια, να είναι αντίστοιχα γραμμένο και κάτω στην άσφαλτο ένα μεγάλο STOP. Επίσης να τοποθετηθεί στο οδόστρωμα άσπρη γραμμή όπου υπάρχει διασταύρωση και κάθετα με τον δρόμο όπως σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, ούτως ώστε ο οδηγός να την διακρίνει από μερικά μέτρα απόσταση και να μπορεί να προστατεύσει και να προστατευθεί.

Τα φανάρια της φωτεινής σηματοδότησης πρέπει να αντικατασταθούν με μεγαλύτερα.

Το πορτοκαλί φανάρι να ανάβει όχι μόνο πριν το κόκκινο, αλλά και πριν από το πράσινο.(όπως στην Μ. Βρετανία)

Μικροί κυκλικοί κόμβοι οι οποίοι παρέχουν ασφάλεια, να τοποθετούνται σε επικίνδυνες διασταυρώσεις, ακόμα και μέσα σε γειτονιές.

Τα ανώτερα επιτρεπόμενα όρια αλκοόλ να μειωθούν. Να αναγράφεται το όνομα του δρόμου σε κάθε γωνία, να υπάρχουν μόνιμα τροχονόμοι στις κεντρικές λεωφόρους των διαφόρων προαστίων και στις περιοχές όπου υπάρχουν Α. Ε. Ι. και Τ.Ε.Ι.,

Οι Δήμοι να βαθμολογούνται και να βραβεύονται όσο αφορά την τήρηση των μέτρων ασφάλειας.

Ζωγράφου
Ιούλιος 2007

Χαραλαμπίδου Χρυστάλλα